Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από τις συντάξεις του Προέδρου, το ghosting στον Αρχηγό της Αστυνομίας και το επερχόμενο τσουνάμι στα καύσιμα για να μιλήσουμε, έτσι για αλλαγή, για όλα όσα πραγματικά αξίζουν σ’ αυτή τη ζωή. Κι αν δεν έχετε πρόχειρη μια λίστα μ’ αυτά, μην ανησυχείτε. Έφτιαξε μία η Ελένη Ράντου. Και είναι ίσως ό,τι συγκλονιστικότερο είδαμε εδώ και πολύ καιρό από την πλατεία ενός θεάτρου.
Το “Party της ζωής μου” της Ελένης Ράντου αντλεί έμπνευση από το Every Brilliant Thing των Duncan Macmillan και Jonny Donahoe σε ό,τι αφορά το format: Η ηρωίδα αφηγείται την ιστορία της ζωής της διανύοντας σχεδόν μισό αιώνα προσωπικών βιωμάτων αλληλένδετα με σημαντικούς σταθμούς της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (από το Πολυτεχνείο και τον σεισμό της Αθήνας μέχρι τους Ολυμπιακούς και την πανδημία) και εμπλουτισμένα με αυτοβιογραφικά στοιχεία της αγαπημένης ηθοποιού. Το στόρι ξεκινάει με την επτάχρονη ηρωίδα να επινοεί τη λίστα με τα πράγματα που κάνουν τη ζωή λίγο πιο υποφερτή (ένα το παγωτό, δύο τα μπουγέλα...) ως αντίδραση/άμυνα στην πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας της μητέρας της και η οποία λίστα επανέρχεται ξανά και ξανά σε κάθε μικρή ή μεγάλη κρίση στη ζωή της. Και είναι πολλές.
Με μια sold out περσινή χρονιά στην Αθήνα το “Party” (συνεχίζει για δεύτερη) είναι αναμφισβήτητα το έργο ζωής της Ράντου. Ένα κωμικοτραγικό tour de force που για δύο ώρες μαστιγώνει αλύπητα όλες τις αισθήσεις, ένα roller coaster συναισθημάτων με ιλιγγιώδεις εναλλαγές ανάμεσα στο πηγαίο γέλιο και το σπαρακτικό κλάμα. Μόνο η Ελένη Ράντου θα μπορούσε να πετύχει αυτή την ξέφρενη εναλλαγή και να πετυχαίνει διάνα και στα δύο. Η συγκίνηση βγαίνει χωρίς εκβιασμό, το γέλιο αυθόρμητα και αβίαστα. Η Ράντου δούλεψε πολύ σκληρά και με πολλά χρόνια αποχής από την τηλεόραση για να αποτινάξει (χωρίς να αποκηρύξει) τους εμβληματικούς τηλεοπτικούς ρόλους της και ειδικότερα την Ελένη Βλαχάκη (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι το “Κωνσταντίνου & Ελένης” παίζει ανελλιπώς και παραμένει τρομακτικά δημοφιλές 23 χρόνια μετά το τέλος του) ώστε να μπορεί να καλλιεργήσει και ξεδιπλώσει το πολυσχιδές ταλέντο της (το συγγραφικό το γνωρίζαμε ήδη από την εποχή του πολύ-μπροστά-για-την-εποχή-του “Αχ Ελένη”).
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, πηγαίο αυθορμητισμό (παίρνεις όρκο ότι αυτοσχεδιάζει, όμως είναι στ’ αλήθεια κείμενο) και απίστευτη φυσικότητα η Ράντου αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν (και όρισαν) τη ζωή της θίγοντας παράλληλα καίρια και διαχρονικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης (οικογένεια, σχέσεις, μητρότητα, ισότητα, επιβίωση) χωρίς κηρύγματα και διδακτισμούς. Και το κάνει πότε θυμίζοντας τη Βλαχάκη (είναι άλλωστε η Ράντου) και πότε τη μάνα, τη θεία, τη σύζυγο, την αδελφή, τη γειτόνισσα, την κολλητή μας.
Με τη συνδρομή του μουσικού διδύμου String Demons (Κωνσταντίνος & Λυδία Μπουντούνη) που όχι μόνο παρέχουν με ευφάνταστο τρόπο το soundtrack της παράστασης αλλά ενσωματώνονται αρμονικά στην αφήγηση, ένα δίωρο one woman show που βλέπεται απνευστί (μοναδική μου ένσταση το διάλειμμα αλλά φαντάζομαι είναι αναγκαίο για την ξεκούραση των συντελεστών από τον εξοντωτικό ρυθμό). Όταν τελειώνει και χειροκροτάς όρθιος με δάκρυα στα μάτια και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη (οι αντιθέσεις που λέγαμε) συνειδητοποιείς όχι μόνο ότι δεν ένιωσες πως πέρασε η ώρα αλλά και ότι έβλεπες άνετα άλλο τόσο.
Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν εισιτήρια αλλά προσπαθήστε. Στη λίστα με τα πράγματα που κάνουν τη ζωή ομορφότερη προσθέστε το νούμερο 5.005: “Το Party της ζωής μου”
Δημοτικό θέατρο Λευκωσίας: 5, 6, 7 Οκτωβρίου στις 20.30, 8 Οκτωβρίου στις 19.00
Παττίχειο θέατρο Λεμεσού: 10, 11 & 12 Οκτωβρίου στις 20.30
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις